เศรษฐีคนหนึ่งชอบใจลูกสาวชาวนายากไร้ผู้หนึ่ง เขาเชิญชาวนากับลูกสาวไปที่สวนในคฤหาสน์ของเขา
เป็นกรวดกว้างใหญ่ที่มีแต่กรวดสีดำกับสีขาว
เศรษฐีบอกชาวนาว่า “ท่านเป็นหนี้ข้าจำนวนหนึ่ง แต่หากท่านยกลูกสาวให้ ข้าจะยกหนีสินให้ทั้งหมด”
เมื่อสุนัขตกจากสะพานชำรุดสู่ลำน้ำ
มันรีบว่ายขึ้นฝั่ง เชิดหน้า สะบัดขน
ไม่บ่นว่า หรือด่าทอสะพาน
และก็ไม่ร้องขานแก้ตัว
ไม่มีสัตว์โลกชนิดใดเลย
เมื่อช่างไม้สร้างบ้านสำเร็จลง
ก่อนส่งมอบแก่เจ้าของ
ความหวั่นวิตก ไม่ทำให้บ้านแข็งแรงขึ้น
เมื่อครูสอนศิษย์ด้วยความตั้งใจดี
การห่วงกังวล ไม่ทำให้ศิษย์พบความสมหวัง
การรับผิดชอบ
คือการยอมรับความเป็นจริงเฉพาะหน้า
ผู้รับผิดชอบย่อมมั่นคง
และแย้มยิ้มอยู่ได้ ในทุกสถานการณ์
เพราะ
สิทธิ์เกิดจากการเรียกร้องเอาจากผู้อื่น
ไม่ใช่สิทธิ์ที่นำมาซึ่งความปรกติสุขเสมอไป
สิทธิ์ที่มนุษย์ควรจะได้นั้น
ไม่จำเป็นต้องแสวงหา
ไม่ต้องเรียกร้อง ต่อสู้
ไม่ต้องสร้างหรือทำลายสิ่งใดเพื่อสิทธิ์
เพราะสิทธิ์นั้นมีพร้อมอยู่แล้วในทุกผู้ทุกนาม
เมื่อเห็นว่าไม่ถูกต้องเราก็ไม่ยุ่งเกี่ยว
เมื่อเห็นว่าไม่เหมาะสม
ความรักคือความพร้อมที่จะช่วยเหลือและรับผิดชอบ
ดังนั้นจึงเสียสละและกระทำได้บนความเบิกบานใจ
ความรักมีพฤติกรรมอันจำกัดรูปแบบมิได้
ดังนั้นจึงอยู่เหนือการอ้างอิง และวิจารณ์
ความรักไม่เรียกร้อง และไม่หวาดระแวง
ดังนั้นไม่ว่าสิ่งใดเกิดขึ้นล้วนมั่นใจในรักเสมอ
ความรักไม่อาจเสาะหา แต่ให้ได้ไม่รู้หมด
ดังนั้นยิ่งเสาะหายิ่งหาไกล ยิ่งให้ยิ่งมีมากขึ้น
ความรักทำลายความกลัว และ
ขณะใดเรียกกำลังหาความรัก
ขณะนั้นย่อมรักใครไม่ได้
ผู้ใดร้องขอความรัก
แน่นัก ว่าเขารักใครไม่เป็น
ผู้ที่ไม่ร้องขอความรัก
เขาจึงแจกจ่ายความรักของเขาได้
ผู้ที่ต้องการให้ผู้อื่นนิยมตน
เขาย่อมไม่เป็นตัวของเขาเอง
จงช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ และ
สรรพสัตว์ล้วนมีคู่ครอง
มนุษย์ควรมีคู่รัก
เพื่อพึ่งพาซึ่งกันและกัน
ภายใต้การนำของความรัก
คู่รัก ควรเป็นคู่ชีวิต
ที่ดำเนินชีวิตไปด้วยกัน
แต่ต้องไม่ครอบครองกันและ